|
تاريخچه روابط عمومي
بررسي تاريخچه روابط عمومي نشان ميدهد كه روابط عمومي قديميترين شكل ارتباطات اجتماعي به حساب ميآيد. بر اساس نظريه يك محقق آمريكايي، پيدايش روابط به حدود 400 سا ل قبل از ميلاد و توسط فردي به نام «گورگياس» بر ميگردد كه در واقع «علم بيان» و شيوههاي متقاعدسازي مخاطب را مطرح كرد. بدين سان اگر اين نظر را بپذيريم، بايد خاستگاه روابط عمومي را يونان باستان بدانيم، گر چه نميتوان ماهيت اين گونه فعاليتها را با روابط عمومي يكسان گرفت.
از ابتداى تاريخ بشر تاكنون همواره افراد هوشمندى بودهاند، كه اين شناخت را در جهت ارتقاى خود با ديگران به كار گرفتهاند و نوعى روابط عمومى را در كارهايشان اعمال كردهاند. در تمامى دورههاى دموكراسى از جمله از جمهورى روم گرفته تا نظام كنونى، رسالهها، مقالهها، سخنرانىها و ديگر قالبهاى خطابه به قصد سلطه به افكار عمومى به كار گرفته شدهاند.
نظر بيشتر در اين زمينه، به سال 1906 بر ميگردد كه «اي.وي.لي» اولين واحد روابط عمومي را در آمريكا تشكيل داد. در هردو صورت، عملكرد روابط عمومي دربدو پيدايش صرفاً به دنبال متقاعدسازي مخاطب و همراهساختن او با اهداف سازمان و در واقع ابزار تبليغ و ايفاي نقش رسانهاي بوده است.
روابط عمومى در ايران
روابط عمومى در ايران قبل از انقلاب، در شركت ملى نفت پا گرفت. نخستين همايش روابط عمومى در ۳۰ آذر ماه ۱۳۴۳ در آبادان و دومين همايش در ۱۳ مهر ۱۳۴۴ در كرمانشاه برگزار شد. پس از تشكيل واحدهاى روابط عمومى در ايران، نياز به آموزش مسئولان روابط عمومى و كارمندان اين واحدها احساس شد. نخستين بار تشكيل كلاسهاى كوتاه مدت آموزش روابط عمومى در وزارت اطلاعات و جهانگردى سابق شكل گرفت و پارهاى از وزارتخانهها مثل، امور خارجه آموزش آن را به كارمندان و وابستگان خود در بيشتر كشورهاى خارج به صورت رسمي با تشكيل دورههاى كوتاه مدت شكل دادند.
در سال ۱۳۴۵ مطالعاتى درباره تشكيل دانشكده روابط عمومى صورت گرفت و در سال ۱۳۴۶ منجر به تشكيل مؤسسه عالى مطبوعات و روابط عمومى شد. پس از انقلاب اسلامى در دانشكده علوم اجتماعى دانشگاه علامه طباطبايى در رشته كارشناسى علوم اجتماعى با گرايش علوم ارتباطات به جاى رشته روابط عمومى پديد آمد.
اكنون پهنه روابط عمومي، بيشتر كانوني بين‌المللي پيدا كرده است و تكنولوژي، راه امكانات ارتباطي جديدي را به روي آن گشوده و كارشناس حرفه‌اي روابط عمومي، مداوم با تضادهاي عمده درگير است. حداقل، بخشي از پيشرفتها و تحولات در روابط عمومي، مرهون نيروهاي اجتماعي و پيشرفت تكنولوژيك است. مسئوليتهاي روزافزون و تعهدات گستردهتري كه بر عهده روابط عمومي نهاده شده، كارشناسان روابط عمومي را به مطالعه پيگير برنامه‌هاي آموزشي، نظريه و معيارهاي حرفه‌اي برانگيخته است.
جايگاه روابط عمومي بسيار گسترده و عميق‌تر از يك اطلاع‌رساني سازمانمدار است كه تاكنون ديده شده؛ تا جايي كه گفته مي‌شود در برخورد تمدن‌ها، اين روابط عمومي‌ها هستند كه از شدت برخورد مي‌كاهند و زمينه تفاهم را در ابعاد كلان فراهم مي‌آورند.
|